John Bonham urodził się 31 maja 1948 w Redditch w Worcestershire w Wielkiej Brytanii. Od dziecka wykazywał zainteresowania rytmiczne. Jego pierwsze instrumentarium stanowiły garnki i talerze z domowej kuchni. Dopiero gdy miał 10 lat, dostał werbel, a pięć lat później ojciec zakupił mu pierwszy prawdziwy zestaw perkusyjny.
W wieku lat 16 Bonham rzucił naukę i zaczął grę w zespole Terry Web and the Spiders. Dorabiał pomagając swojemu tacie w jego firmie budowlanej. Wkrótce skończył z The Spiders i wielokrotnie próbował szczęścia z różnymi innymi grupami. W żadnej z nich nie pozostawał jednak długo. Mimo stopniowo uzyskiwanego doświadczenia, nie zarabiał zbyt wiele.
Uwagę zwrócił na siebie dopiero w zespole Band of Joy, z którym grał w latach 1966–1968. Jego wokalistą był nieznany wówczas nikomu Robert Plant. Po rozpadzie formacji na Bonhama posypały się różne propozycje współpracy. Zaczęło się od trasy z Timem Rose’em, w drugiej kolejności nadeszły oferty od Joe Cockera i Chrisa Farlowe’a. Bonham po namowach dołączył jednak do nowego zespołu Jimmy’ego Page’a, który nie dawał mu na starcie dużo pieniędzy, ale był dla perkusisty najbardziej atrakcyjny muzycznie.
Ostatecznie wykrystalizowany skład grupy nazwanej Led Zeppelin wyglądał następująco: Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones oraz sam Bonham. Karierę zespołu przerwała 25 września 1980 niespodziewana śmierć Bonhama. Miał wówczas 32 lata.
W 2007 roku muzyk został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 50 najlepszych perkusistów rockowych według Stylus Magazine. W kwietniu 2016 sklasyfikowany na pierwszym miejscu wśród 100 największych perkusistów wszech czasów przez czasopismo Rolling Stone.
